wyczerpać siły

См. также в других словарях:

• wyczerpywać się – wyczerpać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być zużywanym, kończyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapas papieru do kopiarki wyczerpał się. Baterie w zegarku wyczerpały się. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przemęczyć — dk VIb, przemęczyćczę, przemęczyćczysz, przemęczyćmęcz, przemęczyćczył, przemęczyćczony przemęczać ndk I, przemęczyćam, przemęczyćasz, przemęczyćają, przemęczyćaj, przemęczyćał, przemęczyćany 1. «przeciążyć kogoś (coś) pracą, dać komuś do… …   Słownik języka polskiego

• zużyć — dk Xa, zużyćżyję, zużyćżyjesz, zużyćżyj, zużyćżył, zużyćżyty, zużyćżywszy zużywać ndk I, zużyćam, zużyćasz, zużyćają, zużyćaj, zużyćał, zużyćany 1. «zniszczyć coś lub wyczerpać zasób czegoś przez dłuższe używanie» Zużyć zapas węgla. Zużyć deski… …   Słownik języka polskiego

• skończyć — dk VIb, skończyćczę, skończyćczysz, skończ, skończyćczył, skończyćczony 1. «doprowadzić coś do końca, zakończyć jakąś czynność; ukończyć» Skończyć pracę, rozmowę, sprzątanie. Skończyć czytanie książki, pisanie listu a. skończyć książkę, list. ∆… …   Słownik języka polskiego

• wymęczyć — dk VIb, wymęczyćczę, wymęczyćczysz, wymęczyćmęcz, wymęczyćczył, wymęczyćczony 1. «męcząc wyczerpać czyjeś siły; zmęczyć bardzo» Wymęczyć ucznia na egzaminie. Ktoś wymęczony długą podróżą. 2. «zrobić, wykonać coś z wielkim trudem, wysiłkiem;… …   Słownik języka polskiego

• niespożyty — niespożytyyci «nie dający się wyczerpać; mający niewyczerpany zapas sił; niewyczerpany, niezniszczalny» Niespożyty starzec. Mieć niespożyte siły, niespożytą energię …   Słownik języka polskiego

• sterać — dk I, steraćam, steraćasz, steraćają, steraćaj, steraćał, steraćany «zmarnować, zniszczyć, nadwerężyć, wyczerpać przez trudy, przez męczący tryb życia» Sterać zdrowie, siły przez nadmierną pracę. Człowiek sterany życiem. W podaniach przekażcie,… …   Słownik języka polskiego

• wycieńczyć — dk VIb, wycieńczyćczy, wycieńczyćczył, wycieńczyćczony wycieńczać ndk I, wycieńczyćcza, wycieńczyćają, wycieńczyćał «spowodować wyczerpanie fizyczne, spadek sił; osłabić» Choroba wycieńczyła organizm. Nadmierne plażowanie wycieńcza. wycieńczyć… …   Słownik języka polskiego

• wyżyłować — dk IV, wyżyłowaćłuję, wyżyłowaćłujesz, wyżyłowaćłuj, wyżyłowaćował, wyżyłowaćowany wyżyłowywać ndk VIIIa, wyżyłowaćowuję, wyżyłowaćowujesz, wyżyłowaćowuj, wyżyłowaćywał, wyżyłowaćywany 1. «usunąć z mięsa żyły, ścięgna, włókna itp., oczyścić mięso …   Słownik języka polskiego

• zabraknąć — dk Vc, zabraknąćnie, zabraknąćkło «nie wystarczyć, wyczerpać się, skończyć się; nie pojawić się, nie wziąć w czymś udziału» Zabrakło opału, żywności, pieniędzy. Zabrakło komuś cierpliwości, odwagi, siły. Tchu, słów komuś zabrakło. Nikogo nie może …   Słownik języka polskiego

• zszarpać — dk IX, zszarpaćpię, zszarpaćpiesz, zszarp, zszarpaćał, zszarpaćany zszarpywać ndk VIIIa, zszarpaćpuję, zszarpaćpujesz, zszarpaćpuj, zszarpaćywał, zszarpaćywany 1. częściej dk «zniszczyć coś przez szarpanie, rwanie, gryzienie; mocno poszarpać»… …   Słownik języka polskiego